Western riding

Western Riding  – styl jazdy konnej wywodzący się z potrzeby użytkowania koni przez mieszkańców kontynentu amerykańskiego, podczas pracy na farmach i ranczach. W porównaniu do klasycznego (tzw. angielskiego) stylu jazdy, western riding różni się sposobem wyszkolenia konia i jazdy na nim, a również sprzętem jeździeckim i strojem. Jazda w tym stylu odbywała się na zupełnie luźnych wodzach w subtelnej i delikatnej komunikacji z perfekcyjnie wyszkolonym koniem. Przez cały okres treningu uczy się konia reagować na coraz lżejsze pociągnięcia za wodze i stopniowo zbliża się ręce coraz bliżej do siebie. Prowadzenie konia odbywa się na zasadach neck reining (przykładanie wodzy do szyi konia) dając efekt komunikacji z koniem przy użyciu jednej ręki.

Historia western riding w Polsce

W 1990 roku powstało stowarzyczenie "VAQUEROS-Wielkopolski Klub Miłośników Jazdy Western" organizujący szkolenia i zawody western riding. Twórcą Klubu jest Marek Breś.
W 1992 roku powstał ośrodek Western Riding Training Center FURIOSO w Starych Żukowicach przez Annę i Aleksandra Jarmułów.
W 1998 roku zostało powołanie "Polskiego Stowarzyszenia Western Riding" przez Aleksandra Jarmułę i Wojciecha Adamczyka w oparciu o ośrodek westernowy "Furioso" w Starych Żukowicach k. Tarnowa. Z inicjatywy Jerzego Pokoja twórcy Western City

2002 roku powstała "Polska Liga Western i Rodeo", stowarzyszenie zajmujące się promowaniem westu rekreacyjnego i sportowego.

Sprzęt

W jeździe w stylu western riding, używa się innego sprzętu, niż w jeździe w stylu klasycznym. Siodło westernowe (a właściwie kulbaka westernowa) jest głębsze od tradycyjnego i ma wysokie łęki zapewniające wygodny dosiad i oparcie podczas pracy z lassem. Posiada z przodu tzw. horn (róg) służący do przytrzymania się w przypadku gwałtownych manewrów oraz do wiązania liny w konkurencjach z cielakami.

Istnieje cała gama siodeł kowbojskich, w zależności od czasu i terenu użytkowania różnią się masą, głębokością i rozmiarem rożka. Wzór siodła zależy od rodzaju jazdy: inne do pracy z lassem, inne do wydzielania krów ze stada i inne w różnych dyscyplinach sportowych. Istnieją jeszcze siodła typu wszechstronnego oraz do pracy na ranczach.

Siodła kowbojskie często są zdobione. Skórę wytłacza się w roślinne wzory i okuwa mosiądzem lub srebrem. Na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych strzemiona okrywano dodatkowo tzw. tapaderos – rodzajem skórzanego pokrowca chroniącego buty przed kolczastymi krzewami, deszczem i śniegiem.


W jeździe westernowej stosuje się przeważnie kiełzno typu pelham. Przy doborze odpowiedniego, należy pamiętać o różnorodności ich budowy i funkcjonalności. Istotną rzeczą jest długość i kształt czanek, oraz kształt wędzidła. W stylu western stosuje się również bosal (do szkolenia młodych koni) i hackamore, bezwędzidłową uzdę działającą przy pomocy dźwigni na żuchwę konia. W trakcie zawodów, jeździec jest ubrany w jeansy, koszule z długim rękawem oraz kapelusz. Elementem opcjonalnym są czapsy.

Rasy koni

Typowe konie wykorzystywane w western riding to:

Quarter Horse
Paint Horse
Palomino
Pinto

Appollossa

Jeździectwo

Jeździectwo – termin określający wszystkie konkurencje sportów konnych wraz z powożeniem.

Do sportów konnych, uznanych przez Międzynarodową Federację Jeździecką, zaliczamy:

ujeżdżenie

skoki przez przeszkody

WKKW

powożenie

woltyżerkę

rajdy długodystansowe

reining

Ujeżdżenie, skoki przez przeszkody, WKKW należą do konkurencji olimpijskich.

W oznaczeniach międzynarodowych stosuje się następujące symbole:

D (Dressage) – ujeżdżenie

H (Hippiques) – zawody konne

S (Saut d'obstacles) – skoki przez przeszkody

C (Concours complet) – WKKW

V (Voltige) – woltyżerka

A (Attelage) – powożenie

Polskie oznakowanie:

A – ujeżdżenie

B – skoki przez przeszkody

C – WKKW – Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego

D – powożenie

E – woltyżerka

F – rajdy długodystansowe

Ranga zawodów:

MP – Mistrzostwa Polski

ZR – regionalne

ZT – towarzyskie

I – międzynarodowe

A – przyjaźn

Określenia Koni

Nazwy koni w zależności od wieku:

sysak – młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki.

odsadek – młody koń odłączony od klaczy matki

źrebię – młody koń poniżej 1 roku.

klaczka – samica konia w wieku 1-3 lat.

ogierek – samiec konia w wieku 1-3 lat.

klacz, kobyła – samica konia powyżej trzeciego roku życia.

ogier – samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu.

Inne nazwy:

wałach – wykastrowany samiec.

wnęter – samiec konia z wadą rozwojową, polegającą na niewłaściwym umieszczeniu jąder (poza moszną – zob. wnętrostwo).

Rasy

Rasy

Wyhodowano wiele ras koni. Najpopularniejsze to:

czystej krwi arabskiej – jej krzyżówki dały początek wielu innym rasom
pełnej krwi angielskiej – konie wyścigowe
Polskie rasy koni:

konik polski (kn) oraz jego odmiana konik biłgorajski (knb)
rasa huculska (hc)
rasa małopolska (młp)
rasa śląska (śl)
rasa wielkopolska (wlkp)
kuc feliński (kf)
polski koń szlachetny półkrwi (sp)

polski koń zimnokrwisty (z)

Kilka słów o koniach

 Koń domowy (Equus caballus) – ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych.

Udomowienie

Koń został udomowiony prawdopodobnie na terenie północnego Kazachstanu w okresie kultury Botai tj. około 3,5 tys. lat p.n.e

Przodkowie i genetyka konia

Przodkami koni orientalnych, od których pochodzą konie gorącokrwiste, były prawdopodobnie koń Przewalskiego i tarpan; konie zimnokrwiste pochodzą natomiast od konia leśnego z Północnej Europy. Koń Przewalskiego jest obecnie jedynym przedstawicielem gatunku koni dzikich. Rasa konik polski wykazuje bardzo duże podobieństwo do tarpana, lecz nie jest genetycznie tą samą rasą (chociaż poza Polską koniki polskie bywają określane mianem tarpan)[3]. W styczniu 2007 zespół naukowców z Massachusetts Institute of Technology i Uniwersytetu Harvarda poinformował, że stworzył wstępną mapę genomu konia.

Wykorzystanie

Niegdyś najpopularniejsze zwierzę pociągowe, następnie wyparte przez maszyny (zob. traktor, kombajn). Dziś używany w celach rekreacyjnych i sportowych, jako zwierzę pociągowe – jedynie w biedniejszych gospodarstwach. Przeciętna długość życia koni wynosi 25-30 lat. Wysokość konia mierzy się w kłębie specjalną laską zoometryczną.

Wiersze o koniach

 Wiersze o Koniach

Czy umiesz jeździć konno?

Jazda konna wydaje się łatwa. Ale tak nie jest. Wiadomo są wloty i upadki. Upadki bywają bolesne nawet nieraz grożą kalectwem. Nawet zawodowiec też często spada ale się podnosi i jedzie dalej bo to kocha robić i mimo upadku dalej jeździ. Więc nie rezygnuj jak Ci coś nie wyjdzie to popraw albo zacznij od nowa. A jeśli chodzi o jazdę konno nie zrażaj się upadkiem wsiadaj na konia i jedz dale jakby się nic nie stało ale zapamiętaj jaki błąd popełniłeś i staraj się go już nie popełniać i wtedy okazuje się że to wcale nie takie trudne.

Powitanie

Cześć i witajcie

 na moim blogu!